Da li je Čigijev memorijal na Jahorini već zaboravljen? Sarajevski Smucarski Klub SSK

 Napisao: Vlatko Slokar     slike: Zvonko Milicevic, privatni album

 

Nije ovo priča o planini a ni o skijaškom sportu i rekreaciji. Priča je ovo o ljudima, kojima je planina služila samo kao scena, poprište za zadovoljavanje vlastitih socijalnih potreba, gdje su se družili u medjusobnom poštovanju, voljeli i skijali zajedno.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Smučarski klub “Sarajevo”- Jahorina,

“Čigijev memorijal”- kasnije “Takmičenje veterana”

Kada bi mart bio već pri kraju a snažno planinsko sunce od snijega pravilo providne ledene kuglice koje skijaši stručno nazivaju “firn”, bio je to znak da je vrijeme da se “zatvori radnja” i  na preostalim krpama takvog  snijega održi i zadnje takmičenje.

Pobjednici u svojim kategorijama osvojili su diplomu i zlatnu medalju: Nenad Gasic, Zvonko Milicevic, Hajdarevic Sefket-Hajdar

Kao i mnoge druge izvanredne ideje i aktivnosti i ova je došla iz Sarajevskog smučarskog kluba, od volontera i takmičara koji su napravili Dom “Mladost”, ski lift SSK i svojim radom i razumijevanjem života izgradili legendu o Klubu koja još uvijek živi u sjećanjima, u knjigama i na fotografijama.

Bilo je zamišljeno da ovo takmičenje bude  završni događaj protekle zimske sezone i kao prilika da se aktivisti Kluba druže i zabave na planini na kojoj su provodili slobodno vrijeme uključeni u različite programske  aktivnosti.

Njihove dužnosti na “Čigijevom memorijalu” obavljali su takmičari i tako im simbolično uzvračali za nesebično uloženi trud tokom protekle zimske sezone.Osnovni princip, propozicija takmičenja je bio da se učesnici rasporede u grupe na osnovu godina starosti, tako da je jednu grupu predstavljalo odredjeno godište u rasponu od + 5 godina (30 godina starosti – 35 godina starosti).Vozili su veleslalom dijelom na olimpijskoj stazi za slalom, koja se zove “Kalajdžijin kamen” a potom kroz lijevak na ciljni prostor ispred Ciljne kuće.Stazu je najčešće postavljao Uglješa Cvijetić-Bomba a nerijetko i Aco Bošković, legenda našeg takmičarskog alpskog smučanja.

Najstariji učesnik je bio Jakica Kamenjašević-Jaki, svestrani sportista, ljubitelj planine i skijanja, klubski volonter, koji i na največim hladnoćama nije nosio kapu.

Mjerenje rezultata je obavljala klubska ekipa koju su vodili blizanci braca Babic, sa aparaturom LONGINES.

Oni najžešći bi krišom odlazili u ski servis na specijalno uredjenje skija i donosili ih na planinu umotane u čaršave “da se ne prehlade”. Prijatelja  sa posla, komšiju ili poznanika iz kluba i sa skijanja je trebalo pobijediti “po svaku cijenu”. U principu su nastupali takmičari-veterani ali i mnogi smučari rekreativci tako da je konkurencija bila zaista žestoka.

Uz srdačna rukovanja, široke osmijehe, hrabrenja I  tapšanja po ramenima, stvarala se naizgled opuštena atmosfera. Medjutim, pobijediti konkurente u svojoj grupi kao da je bio uslov za ljepšu zabavu i razgovor nakon takmičenja a i tokom cijele godine pa sve do naredne zime.

Poseban dogadjaj bi bio zajednički ručak i podjela nagrada u Domu “Mladost”.

Olimpijski slalom na Jahorini

Dom “Mladost”, opljackan, napusten i usamljen

Organizacione sposobnosti amaterskih timova Sarajevskog Smučarskog Kluba (SSK) su dale ideju kandidovanja grada Sarajeva za domaćina Zimskih Olimpijskih Igara 1984.godine a i njihove uspješne realizacije.

U prilogu su i neke požutjele slike sa takmičenja “Čigijev memorijal” iz   80.desetih.

Jovan Babić – Čigi

– Zvonko Milicevic 32.

                                                                                                                          

Vlatko Slokar 41., Tarik 24., Enver Alihodžic-Huber 12., Drago Lučić (?)., Srećko Simić 11., Dane Maljković 8., Aco Bošković 15.,  Peleksić Vladimir-Keke (6), Hrelja Ing. 17., Dragutin  Braco Kosovac 5., Ragib Hasečić-Ragiban 9. zadnji desno Krivosic Muhamed, – Izdvojen od grupe desno: Zvonko Milicevic 32.

Ovi ljudi nikada ne bi dozvolili da Dom “Mladost”,  gradjen njihovim rukama i nošen njihovim idejama o sportu, sportskoj rekreaciji, Jahorini i ljudskoj dobroti, stoji dvadeset godina napušten, devastiran i da  ne služi svojoj osnovnoj funkciji, da uči djecu da vole planinu, skijanje i jedni druge.

Vlatko Slokar

Diplome Vladimira Pajica-Paje tada takmicara SK”Bukovik”.