Blagoje Bratic, jedan iz niza bisera N.K.”Zeljeznicar” – Sarajevo

ablagoje_i_vlatko_24  Bratic i Slokar 2007.u Torontu

Intervju sa Blagojem Braticem, nekadasnjim uspjesnim nogometasem N.K.”Zeljeznicar”-Sarajevo a potom i uspjesnim trenerom domacih I inostranih nogometnih klubova. (Objavljen i na bogu Vlade Kaluze dovla.net)

Vlatko: Kako sada, iz ovih perspektiva, kada si prestao aktivno igrati I bavis se trenerskim radom, gledas na fudbal kao varijantu za angazovanje mladog covjeka ?

Blagoje :  Tesko je dati objektivan sud o stvari koja ti mnogo znaci u zivotu i kojoj sam posvecen i sada,mislim da je fudbal  dostigao neslucenu popularnost,veliki je to biznis i redovan posao za, malte ne, milione igraca.

 

Slucajan susret prijatelja i poznatih trenera: Ivica Osim-Svabo, Aco Ristic-tada najuspjesniji trener u Njemackoj i Blagoje Bratic

Vlatko:  2.Kazi nam nesto o tvojim fudbalskim pocetcima, pod okolnostima  se fudbal upleo u tvoj zivot ?

 

Blagoje: Sport i muzika spontano udju u dusu vec od rane mladosti. U covjeku se stvori nagon za tim aktivnostima koji ide dotle  kao nagon za hranom  i vodom.

 

Bratic prima pehar za prvi “Oskar” mjeseca, cestitaju mu Djajic, Radovic i dr.

Vlatko :       3.Ko su ti bili treneri I po cemu su se razlikovali ?

 

Blagoje:    Malo je igraca  u vreme moje karijere je mijenjalo klubove,tako da je moja profesionalna karijera vezana iskljucivo za ZELJU. Na pocetku mog profesionalnog igranja u rasponu od 2 do 3 godine ipak se promijenilo cetri,pet trenera. Vlatko Konjovod, Munib Saracevic, Josip Babic – Cuki i Marsel Zigante.

Svi su imali svoje kvalitete a Konjovod je u to vrijeme znacio za vrhunskog strucnjaka.Medjutim najvise sam volio Saracevica koji me je promovisao u prvotimca.

 

Udarna petorka:Katalinski, Bukal ,Milan Ribar, Spreco i Blagoje Bratic, Glazgov, Skotska 1971.

Vlatko        4.Sta sada, nakon toliko velike vremenske distance mozes reci o Milanu Ribaru kao treneru ,pedagogu I covjeku ?

Blagoje:      Poslije njih na kormilo dolazi legendarni Milan Ribar. U desetak godina treniranja,mene i mojih timskih drugova ostavio je sjajne rezultate i odredio na najbolji nacin profesionalni fudbalski put svima nama.

 Od golobradih mladica napravio je vrhunski tim  koji zauzima znacajno mjesto u istoriji fudbala bivse JUGE, a i sire. Janjus, D.Kojevic,M i F.Mujkici,Jankovic,Spreco,Saracevic,Katalinski, bili su maloljetni djecaci, a uz pomoc godinu ili dvije starijih Jelusica,Bukala,Hadjiabdica,Becirspahica,Derakovica i mene,zatim  Ivice Osima vec tada evropske klase cije  tri,cetiri sezone igranja sa nama  ostavilo zaista vrijedne I vidljive tragove, ne samo u sportskom smislu.

  Uz Osima je tada  igrao i Rade Matic i Miso Smajilovic, Boris Braculj, sjani igraci,ljudi i pedagozi.Taj tim je Ribar majstorski vodio vise od 1o godina.

Moram napomenuti i nezaboravnog Ciku Radovica koji je  uz  Lava Jasina bio jedan od najboljih golmana u Evropi.

Ribar je sa svojim znanjem,umjesnoscu i strucnoscu ubrzo napravio takav tim,koji je  skoro deceniju dominirao u konkurenciji  bogatih i veoma uticajnih timova: C.Zvjezde, Haduka,Partizana i Dinama.

Nazalost  uz nekoliko vicesampionskih titula ostala je samo jedna osvojena 1972. godine.

 

Vlatko :       5.Kada si postao svijestan svojih sportskih kvaliteta I koje su ti bile najace igracke  vrijednosti?

Blagoje:     U Zelju sam dosao kao centarfor – golgeter da bi radi nedostatka visine  a bogami i brzine bio vracen u defanzivu,odnosno vezni red, od 1966 do 1974. odigrao sam skoro sve utakmice,najvise  prsa u prsa sa tadasnjim vrhunskim golgeterima YU-lige a i protiv  nekoliko evrposkih i svjetskih klasnih napadaca.

 Rame uz rame sa slavnim Peleom

Vlatko          6.Koja su to igracka imena koja su ti ostala u dobrom sjecanju ?

 

Blagoje:      U spomenutom periodu susreo sam se sa plejadom fantasticnih napadaca.Da pocnem od HASETA. Istina samo jednu ili dvije utakmice,zatim tu su Galic, Zambata,Nadoveza, Hasanagic, Mojsov, Trivic, Musemic, V.Lalic, Santrac, Petkovic, Vladic i jos mnogi .

Izdvojio bih  Asima Ferhatovica koji je I u zrellijim godinama  bio neuhvatljiv.On je bio neprevazidjena klasa, a ostali se nisu naigrali u nasim duelima.

 

Od stranih  igraca spomenucu samo nekrunisanog kralja fudbala i najvece velicine svih vremena, legendarnog PELEA.Po njegovoj izjavi nikada nije imao korektnijeg i boljeg “cuvara” od mene.Kad sam mu zatrazio dres on je insistirao  da mu za uzvrat poklonim moj .

Bio je to nekakav stariji I izbljedeo dres koji je on veoma rado uzeo, a ja sam radi toga bio prilicno postidjen.

razmjena dresova sa Peleom (“Pele je insistirao da mu dam svoj dres koji nije bio bas najnoviji pa me je malo bilo stid”)

 

Vlatko :       7.Koji period svoje karijere izdvajas kao najkreativniji I najuspjesniji, za tebe I Klub ?

Blagoje:     To bi se u potpunosti moglo reci za period   od 1968 do 1973,  iako je obiljezen samo jednom titulom  prvaka Jugoslavije.Tu su  ipak I nekoliko vicesampionata u nasoj Prvoj ligi, cetiri do pet puta plasman u drugo, trece pa i cetvrto kolo kupa UEF-a .

 

Sa jedne vecere u Klubu.Kao i obicno sve je pocinjalo i zavrsavalo se pricom o fudbalu:

Jaroslav Voksal(sekretar), Hamdija Omanovic (predsjednik Kluba), Bratic, Saracevic i Osim, snimak sa klubske vecere.

Vlatko :  8.Tvoja utakmica zivota ?

Blagoje:     Za moju igru na samo jednoj utakmici, skoro  u svim  sprtskim izjestajima dobio sam maksimalnu ocijenu 10.Dakle nisam kao moj suigrac Janjus, car,lav dobio toliko maksimalnih ocijena.

 Cobo je zapravo u tome bio neprevazidjeni rekorder. Moja 1o odnosi se  na utakmicu  u sampionskoj godini protiv Maribora, u Zeljinoj pobjedi od 8 :O postigao sam dva gola a 6 preostalih  bili su takodje moja kreacija.

 

Meskovic (tada kapiten “Hajduka”)i Bratic, kapiteni biraju stranu igralista

Vlatko :    9.Sta je to sto je bilo specificno, u pozitivnom smislu, za NK “Zeljeznicar” ?

Blagoje: Zeljo je  bio pravi Jugoslovenski tim i klub.Pripadnost zeljeznici ucinila je da ogromni broj uniformisanih imao nepodjeljene simpatije,a bilo ih je u svim dijelovima Juge.Iako nismo bili ljubimci tadasnjeg rezima, bili  smo rado  vidjani gosti u gradovima od Maribora do Djevdjelije.

Ciro a kasnije dizelka pripadali su kao i mi, svim vjerama i nacijama. To je bilo obiljezje Zeljeznicara,  a i nase. Zeljo se iskreno volio i kao takav bio je trn u oku  sovinistima i nacionalistima.

Vlatko:      10.Tvoj trenerski rad, gdje, kada I sa kojim igracima I u kojim klubovima?

 Blagoje:  Kad se  generacija lagano osula odlucio sam da se posvetim nekom dugorocnijem zanimanju I naravno, moja odluka je opet bila vezana za loptu. Sa 3o godina starosti, poceo sam da vodim timove republicke i druge lige.

Redali su se Elektrobosna Jajce, u dva navrata Brcko Lokomotiva i Jedinstvo, Famos, GOSK-JUG iz Dubrovnika, ISKRA Bugojno,UNIS i  Zeljeznicar.

Znaci, bio sam jedan od rijetkih koji je trenirao dva bosanskohercegovacka prvoligasa a i jednu utakmicu sam vodio I sjedio sam  na klupi kao trener  BH reprezentacije.

Paulo Penang Malezija,METRO LIONS i OSHAVA KIKS Canada, su strani timovi  koje sam trenirao.Ipak Zeljo kojeg  sam naslijedio od Ivice Osima, bio je vrhunac moje karijere.

Trenirati takve klase kao Skrbu, Janjusa, Berijana, Baljica, Sabanhadjovica, Curica, Komsica, Bazdareviva, Mihajlovica, Sliskovica i Stanica, bio je zaista veliki izazov,tim prije  sto su kao evropske klase  bili nekoliko desetina puta manje placeni  od onoga koliko su vrijedili

Bratic i Franjo Vladic,genijalni vezista iz mostarskog  ” Veleza “- rivali i vjeciti prijatelji

 

Vlatko :   11.Da li se igrac fudbala u tvoje vrijeme igrajuci mogao finansijski situirati ?

Blagoje: Samo rijetke ekstra klase mogli su da steknu neku materijalnu  imovinu,ali  ipak nedvoljnu da bi obezbijedili egzistenciju.

 

 Vlatko:   12.Tebe bije glas da si simpatican I covjek sa izrazenim smislom za humor ?

Blagoje:Nas tim je obavljao treninge i pripreme na najprofesionalniji nacin.Bila je to zaista vise nego vojna disciplina,a primjera radi  kad su mi se rodili i jedan i drugi sin,bio sam na pripremama podalje od Sarajeva.

Nije bilo sansi da budem sa suprugom u tom najuzvisenijem trenutku, a odgovor na moje trazenje  za dva slobodna dana bio je negativan.

U toj silnoj stegi jedini izlaz je zadrrzati vedrinu duha. Tako se i moglo jedino podnijeti monotonija u trenucima dugotrajnog trcanja, karantina ili izgubljenih znacajnih utakmica.Bilo da si slusao necije dosjetke,ili da si ih licno izlagao. Ja sam pripadao ovim drugim.

  Bratic na naslovnoj stranici najcitanijeg ilustrovanog sportskog lista “Tempo”.Redakcija lista zeli “Zeljeznicaru” usojesan start u Kupu sampiona.

 Vlatko:  13.Ispricaj nam neku anegdotu ili komican dogadjaj iz tvoje bogate igracke karijere.

 Blagoje:Sve moje angdote bile su vezane za treninge,utakmice,putovanja.

Jednu Novu godinu docekali smo u Lavaleti na Malti. Sutradan, 1.januara imali smo sasvim beznacajnu utakmicu. Ribar je ipak napomenuo da se moze popiti samo jedno pice i odmah nakon ponoci otici u krevet. U neko doba primjeceno je da je drustvo ipak preveselo,sto nije sigurno od jedne casice. Jedan od pomoicnih trenera prisao je mome stolu a ono predamnom dobro otpijena boca Civasa.Primjetivsi njegovo cudjenje dao sam ekspresno objasnjenje,da se ipak radi samo o jednom picu. jer druge flase nije bilo na stolu.

 

 Vlatko:    14.Najzanimljivija putovanja ?

Blagoje:  Putovanja su ono sto mi je cinilo nemjerljivo zadovoljstvo.Tesko je izdvojiti neke od njih. Od onih prvih po Skandinaviji,posjete eskimskim naseljima,pa do onih po Africi i Juznoj Americi.Najljepsi utisci su  ipak sa gostovanja  u Brazilu,  tih turneja koje  se granice sa fantazijom.U hladnim januarskim danima napustali smo Sarajevo a docekivalo nas je zarko ljeto Rio de Jeneira,Sao Paula,Brazilije(glavnog grada) pa do Amazonskih prasuma.

Turneja po Brazilu, Corcovado-spomenik Isusu, zastitniku Rio de Janeira(“Rasirenih ruku imitirao sam kolosa koji ima raspon ruku preko 40 m”

 

 

Vlatko:    15.Odlazis li u Sarajevo, sa kim se tada druzis I sta ti znace te posjete gradu u kojem si stekao sportsku slavu I karijeru ?

Blagoje:Svakih  4 do  5 godina odem na desetak sedmica u Sarajevo.Iako je tamo dosta mojih drugova, ipak to nije isto kao nekad. Mnogo je vise nekih novih nametljivih pa i agresivnih ljudi koji smatraju da istorija grada i kluba pocinje sa njima.

Izuzev starih sarajlija, koji su po cijenu zivota, u neimastini, gladi i ucjenama,  ostali  zivjeti u voljenom gradu, rijetko ce neko od novih spomenuti  da su tu bili ljudi koji su grad napravili Olimspijskim, osvajali prvenstva JUGE,  Evrope, pa i  svijeta.

Vjesto se zaobilazi sve sto je bilo postignuto  u kulturi, muzici i sportu. Zaboravlja se da je Sarajevo  islo u korak sa metropolama poput Pariza, Praga, Beca itd. O tome  nemas kome a bogami i ne smijes vise ni pricati, tako sve sto ti je ostalo je kafa u nekoj zaista uredjenoj gradskoj basti, prazan pogled na uzviseni Trebevic, Crepoljsko ili Hum, a to je nedovoljno.

 

Vlatko :    16.Imas dva simpaticna nadimka, “Uho” I “Grof”, kako si ih stekao ?

Blagoje:  Svi  moji suigraci imali su neke nadimke.Vecinom su te nadimke donijeli sa sobom.Publika je takodje davala razne nadimke, a i igraci su ih nadjevalji izmedju sebe.Tako su nastali veoma interesantni nadimci. Da pomenem neke:Cobo – Janjus, Hadjija ili Eki – Hadjiabdic, Feler – Jelusic, Mane – Manijak – Bukal, Pike – F.Mujkic, Medo – M.Mujkic, Sepi – Spreco. Iz postovanja  cu preskociti nadimke nasoj  cetvorici dragih koji  nazalost vise nisu medju zivima. Kao veoma mladi preminuli su Becirspahic, Derakovic,Jankovic , Kojevic i nedavno Krsmanovic.

Svi nasi dragi treneri  koji su nas vodili  najvecim dijelom nase karijere Ribar, Pozegija i Kulovic,  su takodje imali nadimke.

 

Moji nadimci su podjednako koristeni kao Grof ili Uho.  Nadimak Grof nosim  jos iz gimnazije, a za Uho, mislim da je nastao zbog mojih izrazito klempavih usiju. Ovaj nadimak mi je dao Ivica Osim Svabo. U tom periodu  morali smo da nosimo ktatke frizure,pa su usi dosta strsile.

Vlatko:   17.Sa kim se danas najvise druzis, ko su ljudi sa kojim odrzavas kontakte ?

Blagoje:Moji drugovi su vecinom zive u Torontu i naravno, dosli su iz Sarajeva.Mogu da budem sretan sa tim prijateljima i mnogobrojnom familijom. NIKOLA ILIC KIKO- skoro smo svaki dan skupa, tu je jedno vrijeme bio Vlatko SLOKAR koji je sada u St.Albertu kod Edmontona, Drago Mandic u Vankuveru, zatim Aco Cmiljic koji je u Americi. Sa Rutkom Saracevicem se vidim cesto, iako nas dijeli vise od 4oo km.

Moram da napomenem svoje drage prijatelje Edu Agica, Vladu Ilica,Faruka Sofica,Mirzu Kulenovica cije prijateljstvo treaje vjecno iako je naklonjen FK Sarajevu, mog dragog komsiju  Izudina Ibralica iz Samca, sa kojim dijelim zajednicki balkon,   I sa   kojim se takodje  dugo poznajem  iz fudbalskih dana,  te Kenana Gafica koji je  “veliki” Zeljovac, Dr.Perusina Branu,Popovic Misu i Mariju, te Dr.Jolica. Eto, jako brojna i draga  prijateljstva da nadoknade nasu  nostalgiju.

 Vlatko :  18.Koja je tvoja poruka mladim fudbalerima ?